آب و هوای شدید و جاده‌های قدیمی به مشکل همیشگی چاله‌های وینی‌پگ کمک نمی‌کند – اما برخی از کارشناسان و طرفداران می‌گویند که شهری است که به ساختن خیابان‌های جدید ادامه می‌دهد، در حالی که توانایی پرداخت هزینه‌های نگهداری از خیابان‌هایی را که در حال حاضر دارد، ندارد.

نایل هارنی، صندلی ارول بلک در مسائل کارگری در مرکز کانادایی سیاست‌های جایگزین، گفت: «شهر حجم زیادی از زیرساخت‌ها دارد که در حالت‌های مختلف خراب هستند. بسیاری از آن‌ها در پایان چرخه زندگی خود هستند.

“اما به طور کلی، ما بودجه‌ای نداریم که به اندازه کافی بزرگ باشد تا آن زیرساخت را حفظ کند. بنابراین بسیاری از آن‌ها واقعاً در طول زمان از بین می‌روند.”

در سال 2018، شهر گفت که کسری زیرساخت آن – شکاف بین پولی که برای تعمیر یا جایگزینی چیزهایی مانند جاده ها نیاز دارد و پولی که انتظار دارد در واقع برای این کار داشته باشد – به کل خواهد بود. 6.9 میلیارد دلار در یک دهه آینده.

میشل دوراند وود، مدافعی که در مورد مسائل مالی و زیرساختی شهرداری می نویسد، گفت: این بدان معناست که وینیپگ شهری است که دارای “بیشتر از آن چیزی است که ما توانایی پرداخت آن را داریم”، چیزی که با هر چاله ای که در بهار ظاهر می شود، مشخص می شود.

او همچنین به Anatomy of a Pothole کمک کرد، پروژه ای که هدف آن برجسته کردن مسائل زیرساختی قبل از انتخابات مدنی پاییز گذشته بود.

این موضوع چیزی است که او گفت که ساکنان شهر باید در طول گفتگو در مورد پروژه های سرمایه ای مانند تعریض بلوار کناستون و گسترش مسیر Chief Peguis در نظر بگیرند.

برآوردهای اولیه هزینه برای این پروژه ها آنها را به آنها می بندد هر کدام بیش از 500 میلیون دلار.

“اگر حتی به توانایی حفظ جاده هایی که در حال حاضر داریم نزدیک نیستیم، آیا صرف یک میلیارد دلار برای ادامه توسعه آن ایده خوبی است؟” دیورند وود گفت.

“وقتی در یک چاله هستید، باید حفاری را متوقف کنید، درست است؟”

جاده های قدیمی، کمبود منابع

اما ناتوانی در حفظ و نگهداری جاده ها تنها مقصر پشت جاده های پر از آب و هوای وینیپگ نیست.

احمد شالبی، استاد مهندسی دانشگاه مانیتوبا که متخصص در طراحی روسازی و مصالح بزرگراه است، گفت: زمستان های طولانی شهر، چرخه های مکرر یخ-ذوب و زمین های مسطح که تخلیه آب را سخت تر می کند، همگی نقش دارند.

شلابی گفت، همچنین، اواخر بهار مانند امسال، تنها به معنای شروع دیرهنگام فصل چاله‌ها نیست. همچنین به این معنی است که فصل ساخت و ساز تابستانی ممکن است به تعویق بیفتد و کوتاه شود و منجر به تعمیرات کمتر جاده شود.

سخنگوی شهر وینیپگ در بیانیه ای ایمیلی روز جمعه گفت که خدمه در حال حاضر با استفاده از مخلوط آسفالتی که به طور خاص برای استفاده در آب و هوای سرد و مرطوب طراحی شده است، لکه هایی می سازند – اما این فقط یک راه حل موقت است.

جولی هوربال دولی، سخنگوی اداره خدمات عمومی شهر گفت: از ژانویه تا پایان مارس امسال، خدمه شهری در مجموع 19223 چاله را پر کردند که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته 14731 چاله بود. شرایط سال گذشته به این معنی بود که بیشتر آن کار در ماه مارس انجام شد.

اگرچه ماه فقط به نیمه رسیده است، اما به نظر می رسد که در آوریل امسال شروع کندتری برای تعمیر چاله ها باشد. در ایمیل هوربال دولی آمده است که در آوریل گذشته نزدیک به 36,000 نفر پر شدند، اما تا کنون در این ماه، این تعداد فقط 2,384 بوده است.

شالابی گفت: فراتر از چالش های آب و هوایی، این واقعیت نیز وجود دارد که بسیاری از جاده های وینیپگ بین 40 تا 60 سال پیش ساخته شده اند – و از آنجایی که جاده های قدیمی تر مستعد ترک هستند، این به معنای احتمال بیشتری برای ظاهر شدن چاله ها است.

وی گفت که وینیپگ همچنین از عدم دسترسی به منابع طبیعی باکیفیت بالا که برای ساخت جاده‌های ماندگار لازم است رنج می‌برد.

خیابان‌های شهر را می‌توان با استفاده از چیزهایی مانند سنگ آهک از استون‌وال، سنگ‌ریزه‌های منطقه پارک استانی Birds Hill و مواد بازیافتی که دوباره خرد شده و از جاده‌های موجود پردازش شده‌اند، ساخت. اما هنگامی که آنها تخلیه شدند، “ما باید بیشتر و بیشتر پیش برویم تا نوع سنگ ها و سنگدانه ها را پیدا کنیم. [we need] شلبی گفت که از آن برای ساخت جاده های خود استفاده کنیم.

او گفت: “چه سپر کانادایی باشد یا مانیتوبا شمالی… با توجه به مقادیر زیادی که برای ساخت جاده و به طور کلی برای ساخت و ساز مورد نیاز است، حمل و نقل آنها از مسافت طولانی تر و رساندن آنها به وینیپگ بسیار گران تر می شود.” .

تغییر چرخ دنده ها

شلابی گفت که استفاده از این نوع مواد با کیفیت بالا در ساخت جاده‌هایی که برای مدت طولانی دوام می‌آورند، مهم است که در درازمدت باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌شود – اما برای تحقق آن هزینه نیز هزینه دارد.

او گفت: «همه اینها به چرخه عمر آن زیرساخت و دیدن ارزش در ساخت زیرساخت‌هایی که دوام بیشتری دارند، برمی‌گردد، زیرا اینگونه است که ما مقداری از پول را برای انجام کارهای دیگری که همه می‌خواهیم انجام دهیم، آزاد می‌کنیم.»

Winnipeg شروع به رسیدگی به مشکل درآمد خود کرده است با افزایش مالیات بر دارایی پس از سالها یخ زدگی.

آخرین بودجه شهر 156 میلیون دلار برای تعمیر جاده ها هزینه می کند که 9 میلیون دلار کمتر از هزینه های بی سابقه نوسازی جاده در سال 2022 است. با این حال، پس از پایان یک برنامه بودجه مشترک فدرال و استانی، اکنون بیشتر پول خود شهر به جاده ها اختصاص می یابد.

هوربال دولی گفت که در سال 2013، شهر شروع به اختصاص درصد مشخصی از مالیات بر دارایی به نوسازی جاده ها کرد که در پی “چالش های مالی چندین ساله” که باعث شد بسیاری از جاده ها در وضعیت بدی قرار داشته باشند و بیشتر در معرض چرخه یخ زدگی و ذوب شدن قرار گیرند.

او گفت که این شهر “به تازگی رکورد سرمایه گذاری خود را در نوسازی جاده ها آغاز کرده است.” “ما همین الان داریم عقب می افتیم.”

هارنی گفت که علیرغم افزایش هزینه ها، شهر همچنان باید با اولویت دادن به توسعه داخلی در داخل شهر به جای ایجاد زیرساخت های جدید در اطراف لبه های آن، به مشکل برنامه ریزی خود رسیدگی کند.

این طرز فکری است که بسیاری از شهرها برای تغییر آن تلاش می کنند.»

اما او گفت در شهری کوچکتر مانند وینیپگ، که فاقد رشد سریع اقتصادی در جایی مانند ونکوور یا تورنتو است، “ما باید اطمینان حاصل کنیم که از زیرساخت هایی که داریم حداکثر استفاده را می کنیم تا به طور پایدار آن را حفظ کنیم. “