مانیتوبا وعده می دهد که از مشکلاتی که استان های دیگر در مشارکت با بخش خصوصی برای ساختن مدارس داشته اند جلوگیری خواهد کرد، اما منتقدان این سوال را مطرح می کنند که چرا نمی توان آنها را به روش سنتی ساخت و نسبت به نبود جزئیات در برنامه دولت هشدار می دهند.

جیمز تیتسما، وزیر خدمات دولتی در مصاحبه ای گفت: «ما از تصمیمات بسیار آگاه هستیم و می توانم بگویم اشتباهاتی که گاهی در حوزه های قضایی دیگر انجام شده است.

ما نمی خواهیم در اینجا اشتباه کنیم.

دولت محافظه‌کار مترقی ماه گذشته برنامه‌ای برای ساخت 9 مدرسه تحت مدل مشارکت عمومی-خصوصی، که معمولاً سیستم P3 نامیده می‌شود، اعلام کرد.

قرار است 9 مدرسه تحت یک مناقصه مناقصه شوند و توسعه‌دهنده مسئولیت تعمیرات عمده مستمر مانند سقف‌ها و سیستم‌های تهویه را تا 30 سال و همچنین ساخت اولیه را بر عهده خواهد داشت.

تیتسما گفت که این رویکرد باعث صرفه جویی در هزینه ها می شود و به مدارس اجازه می دهد سریعتر از زمانی که دولت مدارس را به روش سنتی می ساخت – یک عامل مهم در مناطقی در داخل و اطراف وینیپگ که در آن جمعیت به سرعت در حال افزایش است، ساخته شوند.

او گفت که یک توسعه‌دهنده می‌تواند کارگران ساختمانی را در صورت نیاز به روشی کارآمد از سایتی به سایت دیگر منتقل کند. او افزود که در نظر گرفتن توسعه‌دهنده مسئول کارهای تعمیر و نگهداری، ساخت و ساز اولیه بهتر را تشویق می‌کند و از هرگونه هزینه‌های غافلگیرکننده گزاف برای بخش‌های مدرسه در طول مدت قرارداد نگهداری جلوگیری می‌کند.

“مثل گارانتی تمدید شده یا چیزی در این راستا، [we] Teitsma گفت: در حال پیش خرید تمام قطعات اصلی تعمیر و نگهداری هستند.

او قول داد در حالی که ممکن است قرارداد 30 ساله شبیه به اجاره به نظر برسد، مدارس کاملاً دولتی خواهند بود.

تا به امروز، اسناد کمی برای پشتیبان گیری از طرح Teitsma وجود دارد. دولت تنها هفته گذشته درخواستی برای مشاوران علاقه مند به خدمت به عنوان مشاور فنی برای این پروژه صادر کرد. قراردادهایی که شرایط را برای توسعه دهندگان خصوصی مشخص کند، تنظیم نشده است.

منتقد می گوید: «ما نمی توانیم بعداً جزئیات را بررسی کنیم

این موضوع نگرانی‌هایی را برای دموکرات‌های جدید مخالف ایجاد کرده است.

نلو آلتومار، منتقد آموزش NDP گفت: «به ما گفته شده است که آنها بعداً جزئیات را بررسی خواهند کرد.

“و برای چیزی به مهمی مدرسه که مرکز اجتماعی است، ما نمی‌توانیم جزئیات را بعداً بررسی کنیم. اکنون باید آنها را داشته باشیم.”

مدارس P3 در استان‌های دیگر بحث‌هایی را به راه انداخته‌اند، تا حدی به دلیل روشی که توسعه‌دهندگان خصوصی گاهی اوقات می‌توانند شرایطی را برای نحوه استفاده از مدارس تعیین کنند.

در ساسکاچوان در سال 2017، به کارکنان تعداد انگشت شماری از مدارس P3 گفته شد که نمی توانند پنجره ها را در طول سال اول فعالیت مدارس باز کنند. در نوا اسکوشیا در دهه 1990، برخی از توسعه دهندگان مدرسه P3 دسترسی بعد از ساعت کاری به ساختمان ها را برای گروه های ورزشی و اجتماعی محدود کردند.

حسابرس کل نوا اسکوشیا در سال 2010 متوجه شد که توسعه دهندگان برای برخی از خدمات پول بیشتری نسبت به پرداخت هزینه به هیئت مدیره مدارسی که کار را با قرارداد فرعی انجام داده بودند، دریافت می کردند، که هزینه آن در طول 20 سال حدود 52 میلیون دلار بود.

تیتسما گفت که او قصد دارد قراردادها را به گونه ای بنویسد تا اطمینان حاصل شود که دسترسی به مدارس کاملاً محافظت می شود و هزینه ها کنترل می شود.

او همچنین قول می دهد که اطمینان حاصل کند که هر گونه محدودیت در مورد آنچه می توان در داخل ساختمان ها انجام داد حداقل خواهد بود، اما اذعان می کند که ممکن است برخی از آنها وجود داشته باشد.

“ما نمی توانیم چیزهای خاصی را در ساختمان داشته باشیم که تهویه مطبوع را به خطر بیندازد [heating, ventilation and air conditioning] سیستم، درست است، و سپس به طور غیرمنصفانه پیشنهاد دهنده را ملزم می کند که مثلاً هر چهار سال یکبار سیستم HVAC را جایگزین کند، زیرا ما شروع به انجام این شیمی خاص کردیم. [experiments] و تمام لوله‌ها را خورده می‌کنید،” تیتسما گفت.