داستان‌های انعطاف‌پذیری و خوش‌بینی دانش‌آموزان دبیرستان وینیپگ روز چهارشنبه در موزه حقوق بشر کانادا به نمایش گذاشته شد.

داستان‌های امید ما هر ساله آثار هنری دانش‌آموزان دبیرستان گوردون بل را در دسته‌هایی از جمله فیلم، رقص، آهنگ، متن نوشتاری، داستان‌گویی شفاهی و هنرهای تجسمی به نمایش می‌گذارد.

این پروژه با جشنی به پایان رسید که در آن دانش آموزان کلاس 7-12 کار خود را به نمایش گذاشتند و برنده هر دسته با کمک هزینه تحصیلی کنار رفت.

جان کارلوس، دانش‌آموز کلاس 12، به Faith Fundal، مجری برنامه CBC Manitoba گفت: «من فقط برای مردم هیجان‌زده هستم که خلاقیتی را ببینند که به آن افتخار می‌کنم. تا سرعت، قبل از جشن چهارشنبه.

او آهنگی را به این پروژه ارسال کرد به نام ظهر ای نگایون، که در زبان اول او تاگالوگ به معنای “آن زمان یا اکنون” است. این آهنگ نگاهی گذشته‌نگر به نگاه کارلوس به زندگی قبل از همه‌گیری در مقایسه با اکنون دارد.

غزلی است که کارلوس با فاندال به اشتراک گذاشته است: «من واقعاً در تلاش هستم تا مکان آینده و فردای خود را پیدا کنم.

او گفت که زندگی پس از شیوع بیماری همه گیر به سرعت گذشت، و این آهنگ راهی برای او بود تا در مورد دوران کودکی درونی که هنوز به آن چسبیده است، فکر کند و همچنین فردی که تبدیل شده است را بررسی کند.

از طریق این آهنگ، من در مورد آنچه واقعاً احساس می‌کنم آسیب‌پذیرتر شدم، زیرا واقعاً نمی‌توانم تمام احساساتم را در یک مکالمه عادی و روزمره بیان کنم.»

کارلوس امیدوار است افرادی که آهنگ او را می شنوند ببینند که باز شدن برای به اشتراک گذاشتن احساسات خود با دیگران می تواند تجربه مثبتی باشد.

با نزدیک شدن به فارغ التحصیلی در ژوئن آینده، کارلوس گفت که امیدوار است شغلی را در آموزش دنبال کند.

آهنگ او یکی از چندین مورد ارسالی بود که عصر چهارشنبه در موزه حقوق بشر به نمایش گذاشته شد.

به نظر می رسد پروژه گسترش یابد

وب‌سایت دبیرستان می‌گوید، ایده داستان‌های امید ما در سال 2021، پس از آن که پیتر لیپسیک، نیکوکار محلی با گوردون بل تماس گرفت تا فرصتی برای دانش‌آموزان ایجاد کند تا خود و دیگران را از طریق داستان‌گویی توانمند کنند، جرقه زده شد.

این وب سایت می گوید که هیئتی متشکل از مدیران، معلمان و اعضای جامعه از رشته های مختلف در مورد ارسالی ها قضاوت می کنند.

جاستین دایک، معلم گوردون بل و سازمان دهنده پروژه، گفت که این سومین سالی است که این برنامه اجرا می شود، اما اولین سالی است که با یک جشن حضوری به اوج خود رسید.

او گفت: “من به همه دانش آموزانم و همه کسانی که امشب اینجا هستند افتخار می کنم. این یک موفقیت واقعا بزرگ است، به خصوص بیرون آمدن از همه گیری.”

او گفت که این پروژه به دنبال توسعه فراتر از گوردون بل است، زیرا دبیرستان های Elmwood و Tec Voc ابراز علاقه کرده اند.

“این واقعاً به یک پروژه بخش مدرسه وینیپگ تبدیل شده است، نه فقط یک پروژه گوردون بل.”

دایک از سرعت جمع شدن مطالب ارسالی دانش‌آموزان متعجب می‌شود، که او آن را «آسان‌ترین بخش» پروژه نامید، زیرا دانش‌آموزان طبیعتاً می‌دانند که چگونه داستان‌های خود را از غلبه بر آسیب‌های روحی و موفقیت بیان کنند.

دایک گفت: “آنها باورنکردنی هستند. آنها متواضع هستند. آنها فقط داستان های شگفت انگیزی دارند و من تحت تأثیر صداقت، آسیب پذیری آنها و قدرت ناشی از آنها هستم.”

این واقعاً انواع روش‌هایی را نشان می‌دهد که مردم می‌توانند داستان‌هایشان را بازگو کنند.»