در حالی که آتش نشانان استانی در تلاش برای خاموش کردن شعله های آتش چندین جنگل در شمال انتاریو هستند، اتحادیه آنها نگرانی هایی را در مورد نحوه اجرای برنامه آتش سوزی توسط دولت انتاریو ایجاد کرده است.
جی پی هورنیک، رئیس اتحادیه کارکنان خدمات عمومی انتاریو (OPSEU)، گفت که استان در این فصل 50 خدمه آتش نشانی کم دارد.
هورنیک گفت: “جوامع و ساکنان شمال انتاریو با خطر واقعی روبرو هستند.”
رهبر اتحادیه می گوید که مشکل بزرگ این است که چگونه استان به جذب – و حفظ – محیط بانان آتش نشانی نزدیک شده است.
این باید بدون فکر باشد که شکاف دستمزد باید برطرف شود– JP Hornick، رئیس OPSEU
“هر فصل [the province] هورنیک گفت که با همین مشکل مواجه است.
“آنچه شما دارید این است که کارگران جوان شروع به کار می کنند اما مشاغل دائمی بسیار کمی وجود دارد و بنابراین آنها را ترک می کنند.”
به گفته هورنیک، این استان به جای استخدام در تمام سال، قراردادهای سه تا شش ماهه را به آتش نشانان ارائه می دهد.
هورنیک گفت همیشه اینطور نبود.
هورنیک گفت: «قبلاً در فصل بدون آتش کاری که محیط بانان انجام می دادند، برس شفاف بود.
آنها کارهای تعمیراتی را در سایر مناطق وزارتخانه یا در سراسر وزارتخانه‌ها انجام می‌دهند تا در واقع به جلوگیری از آتش‌سوزی جنگل‌ها در فصل بعد و کمک به مواردی مانند برف‌زدایی و غیره کمک کنند.»
هورنیک گفت: «با وجود بحران هزینه زندگی و مسکن و مسافرت مورد نیاز، مردم یا درخواست نمی دهند یا در بخش های دیگری شغل پیدا می کنند که بتوانند آن شغل دائمی را پیدا کنند.
هورنیک گفت که افزودن به چالش استخدام، فریب کار آتش نشانی تمام وقت با شهرداری ها – و حقوق پردرآمدتر آنها – است که بسیاری از اجساد را از مجموعه احتمالی آتش نشانان بیرون می کشد.
هورنیک گفت: «این که شکاف دستمزد باید بسته شود، بی‌معنی است. آنها نیاز به افزایش دستمزد خود دارند، اما باید به مشکل قرارداد نیز رسیدگی شود.»
هیچ دنیایی وجود ندارد که فکر کنیم ماموران آتش نشانی باید در این مرحله با تغییرات آب و هوایی قراردادهای کوتاه مدت داشته باشند.
شاین مک کول، مشاور آتش نشانی وزارت منابع طبیعی، گفت که استان امسال برای مقابله با هر گونه آتش سوزی آماده است.
مک کول گفت: “هر سال کمی متفاوت است، به خصوص با وضعیت آتش سوزی و استخدام و استخدام.”
اما ما 90 درصد از کارکنان خود را داریم و شراکت‌هایی داریم و به رشد این مشارکت‌ها ادامه می‌دهیم.»
این وزارتخانه با بسیج خدمه کمی بزرگتر، با چالش های کارکنان سازگار شده است، که امیدوارند تجربه کافی برای آموزش رهبران آینده را فراهم کند.
این استان همچنین چندین قرارداد با استان ها و ایالت های همسایه برای مقابله با آتش سوزی های بزرگتر دارد و در صورت نیاز، می تواند از کشورهایی مانند مکزیک، استرالیا و نیوزیلند کمک بخواهد.
مشارکت با شهرداری‌های در معرض خطر و جوامع بومی نیز بخشی از این ترکیب است، ارتباطات مهمی در صورت تشدید آتش‌سوزی‌ها و تهدید آن جمعیت‌ها.
به طور کلی، ساکنان هنوز نیازی به زدن زنگ خطر ندارند.
مک کول گفت: «ما در صورت نیاز از این مشارکت ها استفاده می کنیم. اما همانطور که در حال حاضر است، انتاریو آماده است تا به این آتش‌ها پاسخ دهد.»
